Zerwany Sejm nadzwyczajny w Warszawie. 1670 r.

Sejm zwołany został w grudniu 1669 r. po elekcji króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego. Sejmiki odbyły się w styczniu i lutym 1670 r. Sejm zaczął obradować 5 marca 1670 r. Marszałkiem izby poselskiej Jan Kazimierz Kierdey, marszałek grodzieński. Problemem podnoszonym w czasie obrad sejmowych była sprawa zabezpieczenia egzulantów, czyli uchodźców z objętych wojną terenów Ukrainy. Sejm stał się ponadto widownią starcia zwolenników króla z przeciwnym mu ugrupowaniem, popierającym w elekcji kandydaturę francuskiego księcia Charles’a-Paris d’Orleans-Longueville, do których należał hetman Jan Sobieski. Zamierzano przeprowadzić sąd sejmowy nad hetmanem, co jednak spotkało się z wystąpieniem wojska w jego obronie i odstąpieniem od ukarania hetmana. Sejm został zerwany 17 kwietnia 1670 r. przez Benedykta Zabokrzyckiego.

Zobacz: Diariusz sejmu nadzwyczajnego 1670 roku, opr. K. Przyboś i M. Ferenc, Kraków 2004; J. A. Chrapowicki, Diariusz. Część Trzecia: lata 1669-1673, opr. L. A. Wierzbicki, Warszawa 2009; H. Olszewski, Sejm Rzeczypospolitej epoki oligarchii (1652-1763). Prawo-praktyka-teoria-programy, Poznań 1966; A. Przyboś, Michał Korybut Wiśniowiecki 1640-1673, Kraków 1984.