Walna Rada Warszawska 1710 r. Potwierdzenie rezygnacji z centralnej i wschodniej Ukrainy

Zwołana została 8 listopada 1709 r. przez króla Augusta II. Sejmiki odbyły się w styczniu 1710 r. Marszałkiem obrano Stanisława Ernesta Denhoffa, hetmana polnego litewskiego, marszałka konfederacji sandomierskiej (1704). Walna Rada Warszawska działała w zastępstwie sejmu. Podczas obrad przywrócono formalnie władzę królewską Augusta II, uznając jego abdykację w pokoju Saksonii ze Szwecją w Altranstädt (1706) za wymuszoną. Uchwalono amnestię dla zwolenników króla Stanisława Leszczyńskiego, pod warunkiem uznania Augusta II. Uchwalono liczbę wojska na 40 tysięcy. Ratyfikowane zostały traktat zawarty przez Krzysztofa Grzymułtowskiego (1 maja 1686 r.), w którym Rzeczpospolita ustępowała Moskwie lewobrzeżną Ukrainę z Kijowem, Smoleńsk, Drohobuż, Czernichów, Starodubów oraz traktat narewski (30 sierpnia 1704 r.), zawarty w Narwie z Piotrem I przez Tomasza Działyńskiego, wojewodę chełmińskiego, w którym Rzeczypospolita przystępowała do wojny ze Szwecją w sojuszu z Rosją, w zamian za przyznanie jej Inflant, prawo prowadzenia wojny przez Rosję na terytorium Rzeczypospolitej.

Zobacz: W. Konopczyński, Dzieje Polski nowożytnej, t. 2, Warszawa 1986; Ustawodawstwo zob. Volumina legum, Wyd. J. Ohryzko, t. 6, Petersburg 1860, s. 137-216.