Kodeks Cywilny Królestwa Polskiego

1 stycznia 1826 r. wszedł w życie Kodeks Cywilny Królestwa Polskiego. Został on przyjęty na sejmie Królestwa Polskiego, zwołanym przez cesarza Aleksandra I w 1825. Kodeks stanowił niewielką przeróbkę kodyfikacji napoleońskiej w zakresie prawa osobowego, niemniej wprowadził kilka istotnych zmian, jak: zniesienie instytucji śmierci małżeńskiej czy polepszenie pozycji prawnej dzieci pozamałżeńskich. Ponadto w istotnym stopniu reformował prawo małżeńskie, uwzględniając częściowo postulaty duchowieństwa, wprowadzając wyłącznie wyznaniową formę zawarcia małżeństwa. W Kodeksie zawarte były też pewne ogólne przepisy prawa cywilnego oraz przepisy o aktach stanu cywilnego.

Zobacz: S. Zawadzki, Prawo cywilne obowiązujące w Królestwie Polskim, t. 1-3, Warszawa 1860-1863; J. K. Wołowski, Kurs Kodeksu Cywilnego, Warszawa 1868; H. Grynwaser, Kodeks Napoleona w Polsce, [w:] Pisma, t. 1, Wrocław 1951.